Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα - 13η, 14η και 15η συμβουλή

13. Γίνετε πιο υπομονετικοί

Όσο πιο υπομονετικοί είστε, τόσο πιο πολύ πλησιά­ζετε το στόχο σας να δημιουργήσετε έναν πιο ήρεμο και γεμά­το αγάπη εαυτό. Όσο πιο υπομονετικοί είστε, τόσο πιο εύκολα θα αποδέχεστε την πραγματικότητα, αντί να επιμένετε να γίνει η ζωή ακριβώς όπως θα θέλατε. Χωρίς υπομονή η ζωή είναι εξαιρετικά αγχώδης. Εύκολα ενοχλείστε και νευριάζετε. Η υπομονή προσθέτει μια διάσταση άνεσης και αποδοχής στη ζωή σας. Είναι σημαντική για την εσωτερική σας ειρήνη.

Το να γίνετε πιο υπομονετικοί περιλαμβάνει το να αποδε­χτείτε με την ψυχή σας το παρόν, ακόμα κι αν δε σας αρέσει. Αν κολλήσετε σ' ένα μποτιλιάρισμα και αργήσετε σ' ένα ρα­ντεβού, το να αποδεχτείτε με την ψυχή σας το παρόν σημαίνει να συγκρατήσετε τον εαυτό σας από το να δημιουργήσει μια πνευματική χιονοστιβάδα και προτού η σκέψη σας ξεφύγει από κάθε έλεγχο, να του υπενθυμίσετε απλώς να ηρεμήσει. Μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία να πάρετε μερικές βαθιές αναπνοές, καθώς και να θυμηθείτε πως, βλέποντας την κατά­σταση κάτω από μια μακροπρόθεσμη προοπτική, το να αργή­σετε είναι «μικροπράγματα».

Η υπομονή περιλαμβάνει επίσης το να βλέπουμε την αθωό­τητα μέσα στους άλλους. Η γυναίκα μου, η Κρις, κι εγώ έχουμε δυο μικρά παιδιά ηλικίας τεσσάρων και εφτά χρόνων. Κατά τη διάρκεια που έγραφα αυτό το βιβλίο, πολλές φορές η τετρά­χρονη κόρη μας έμπαινε μέσα στο γραφείο και διέκοπτε τη δουλειά μου, πράγμα που για ένα συγγραφέα μπορεί να είναι καταστροφικό. Αυτό που έμαθα να κάνω (τις περισσότερες φορές) είναι να διακρίνω την αθωότητα της συμπεριφοράς της, αντί να επικεντρώνω την προσοχή μου στις υποθετικές επιπτώ­σεις που θα προκαλούσε η διακοπή της («Δε θα τελειώσω τη δουλειά μου, θα χάσω τον ειρμό των σκέψεων μου, αυτή ήταν η μοναδική μου ευκαιρία σήμερα να γράψω» και πάει λέγο­ντας). Υπενθυμίζω στον εαυτό μου το γιατί έρχεται να με δει - επειδή με αγαπάει και όχι γιατί συνωμοτεί ώστε να μου κατα­στρέψει τη δουλειά. Κάθε φορά που θυμάμαι να δω την αθωό­τητα, αμέσως ανακαλώ ένα συναίσθημα υπομονής και η προ­σοχή μου επιστρέφει πάλι στο παρόν. Κάθε ενόχληση που μπο­ρεί να έχει δημιουργηθεί εκμηδενίζεται και υπενθυμίζω ακόμα μια φορά στον εαυτό μου πόσο τυχερός είμαι που έχω τόσο όμορφα παιδιά. Έχω ανακαλύψει πως αν ψάξεις αρκετά βα­θιά, μπορείς σχεδόν πάντοτε να δεις εξίσου καλά την αθωότη­τα μέσα στους άλλους, όπως ακριβώς και στις υποτιθέμενες αγχωτικές καταστάσεις. Όταν το κάνετε, θα γίνετε ένας πιο υπομονετικός και ήρεμος άνθρωπος και, κατά έναν παράξενο τρόπο, θα αρχίσετε πολλές φορές να διασκεδάζετε με περι­πτώσεις που συνήθως σας άγχωναν.

14. Δημιουργήστε «περιόδους άσκησης της υπομονής»

Η υπομονή είναι μια αρετή που μπορεί να καλλιεργη­θεί με τη συνεχή άσκηση. Ένας αποτελεσματικός τρόπος που έχω ανακαλύψει για να καλλιεργώ τη δική μου υπομονή είναι να δημιουργώ πραγματικές περιόδους άσκησης - χρονικές πε­ριόδους, κατά τις οποίες έχω βάλει σκοπό να εξασκούμαι στην τέχνη της υπομονής.

Μπορείτε να αρχίσετε με ένα μικρό διάστημα πέντε λεπτών και να αυξήσετε, με το πέρασμα του χρόνου, την υπομονετικότητά σας. Ξεκινήστε λέγοντας στον εαυτό σας: «Λοιπόν, για τα επόμενα πέντε λεπτά δε θα μου επιτρέψω να ενοχληθώ από τί­ποτα. Θα είμαι υπομονετικός». Αυτό που θα ανακαλύψετε θα είναι πραγματικά καταπληκτικό. Η πρόθεση σας να είστε υπο­μονετικοί, ειδικά αν ξέρετε ότι είναι μόνο για λίγο, αυξάνει αμέσως τη δυνατότητα σας για υπομονή. Η υπομονή είναι μία από εκείνες τις αρετές που τρέφει την επιτυχία. Μόλις κατα­κτήσετε αυτόν το μικρό στόχο - πέντε λεπτά επιτυχούς υπομο­νής - θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε πως, πράγματι, έχετε την ικανότητα να είστε υπομονετικοί ακόμα και για μεγαλύτε­ρες χρονικές περιόδους. Έτσι μέσα στο χρόνο μπορεί να γίνε­τε ένας υπομονετικός άνθρωπος.

Εγώ έχω πολλές ευκαιρίες να εξασκηθώ στην τέχνη της υπομονής, μια και έχω μικρά παιδιά. Μια μέρα, για παράδειγ­μα, που και οι δύο κόρες μου με ταλαιπωρούσαν με συνεχείς ερωτήσεις, ενώ προσπαθούσα να κάνω μερικά σημαντικά τη­λεφωνήματα, είπα στον εαυτό μου: «Τώρα είναι μια καλή ευ­καιρία να φανώ υπομονετικός. Για το επόμενο μισάωρο θα εί­μαι όσο πιο υπομονετικός γίνεται». (Βλέπετε, έχω δουλέψει σκληρά, φτάνω μέχρι τα τριάντα λεπτά!). Αφήνοντας όμως τα αστεία στην άκρη, η αλήθεια είναι πως το πράγμα δουλεύει - και έχει δουλέψει στην οικογένεια μας. Διατηρώντας την ψυ­χραιμία μου και μην επιτρέποντας στον εαυτό μου να ενοχλεί­ται και να εκνευρίζεται, μπορώ ήρεμα αλλά σταθερά να κατευ­θύνω πιο αποτελεσματικά τη συμπεριφορά των παιδιών μου, παρά όταν γίνομαι έξαλλος από τα νεύρα μου. Η απλή πράξη τού να κατευθύνω το μυαλό μου προς την υπομονή μού επιτρέ­πει να ζήσω το παρόν πολύ περισσότερο απ' ό,τι αν εκνευριζό­μουν, σκεφτόμενος μάλιστα όλες τις φορές που είχε συμβεί κά­τι ανάλογο και έτσι να νιώθω σαν μάρτυρας. Επιπρόσθετα, με­ρικές φορές η υπομονή μου είναι μεταδοτική - έχει αντίκτυπο και στα παιδιά, που έτσι αποφασίζουν από μόνα τους πως δεν έχει πλέον πλάκα να βασανίζουν τον μπαμπά.

Το να είμαι υπομονετικός μου επιτρέπει να διατηρώ μια προοπτική ματιά στις καταστάσεις. Ακόμα και εν μέσω μιας δύσκολης κατάστασης μπορώ να θυμάμαι πως αυτό που έχω μπροστά μου - η παρούσα πρόκληση δηλαδή - δεν είναι θέμα «ζωής ή θανάτου», αλλά απλώς ένα μικρό εμπόδιο που πρέπει να αντιμετωπίσω. Χωρίς την υπομονή, η ίδια κατάσταση μπο­ρεί να αποκτήσει χαρακτήρα επείγοντος και να συμπληρωθεί με φωνές, τεντωμένα νεύρα, πληγωμένα αισθήματα και υψηλή πίεση. Και, μα την αλήθεια, δεν τ' αξίζει όλα αυτά. Είτε λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίσετε τα παιδιά σας, είτε το αφεντικό σας, είτε ένα δύσκολο άνθρωπο ή μια κατάσταση - αν δε θέλετε να «βασανίζεστε για μικροπράγματα», ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσετε είναι να βελτιώσετε την ικανότητα υπομονής σας.

15.Δείξτε πρώτοι την αγάπη σας ή κάντε εσείς την πρώτη κίνηση

Πολλοί από μας διαιωνίζουμε μικροκακίες που μπο­ρεί να έχουν προκύψει από μια διαφωνία, μια παρεξήγηση, από τον τρόπο της ανατροφής μας ή κάποιο οδυνηρό γεγονός. Περιμένουμε πεισματικά από τον άλλο να κάνει εκείνος την πρώτη κίνηση - πιστεύουμε πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να συγχωρήσουμε ή να αναζωπυρώσουμε μια φιλία ή μια συγγενική σχέση.

Μια γνωστή μου, που η υγεία της δεν είναι και τόσο καλή, μου είπε πρόσφατα πως δεν έχει μιλήσει με το γιο της σχεδόν τρία ολόκληρα χρόνια. «Γιατί;», τη ρώτησα. Μου απάντησε πως είχαν μεταξύ τους κάποια διαφωνία σχετικά με τη γυναί­κα του και πως δε σκοπεύει να του μιλήσει, αν δεν της τηλεφω­νήσει εκείνος πρώτα. Όταν της πρότεινα να του απλώσει πρώ­τη εκείνη το χέρι, αρνήθηκε επίμονα και μου είπε: «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Εκείνος είναι που πρέπει να ζητήσει συγγνώ­μη». Ήταν στην κυριολεξία έτοιμη να πεθάνει χωρίς να κάνει την πρώτη κίνηση επανασύνδεσης με το μοναδικό της γιο. Παρ' όλα αυτά, μετά από κάποια μικρή και ευγενική ενθάρ­ρυνση, αποφάσισε να κάνει εκείνη το πρώτο βήμα. Και προς μεγάλη της έκπληξη, ο γιος της ήταν τόσο ευγνώμων για την καλή θέληση που έδειξε με το να του τηλεφωνήσει, που της πρόσφερε από μόνος του τη συγγνώμη του. Και όπως είναι το σύνηθες, όταν κάποιος βρίσκει την ευκαιρία να κάνει την πρώ­τη κίνηση, όλοι βγήκαν κερδισμένοι.

Όποτε επιμένουμε στο θυμό μας, μετατρέπουμε μέσα στο μυαλό μας τα «μικροπράγματα» σε πραγματικά «σοβαρά πράγματα». Αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι απόψεις μας είναι πιο σημαντικές από την ευτυχία μας. Δεν είναι. Αν θέλετε να είστε ένα πιο ήρεμο άτομο, πρέπει να καταλάβετε πως το να έχετε δίκιο σχεδόν ποτέ δεν είναι πιο σημαντικό από το να επι­τρέπετε στον εαυτό σας να είναι ευτυχισμένος. Και ο τρόπος για να είστε ευτυχισμένος είναι να δώσετε τόπο στην οργή και να απλώσετε το χέρι σας. Αφήστε τους άλλους να έχουν δίκιο. Αυτό δε σημαίνει πως εσείς έχετε άδικο. Και όλα θα είναι μια χαρά. Έτσι θα νιώσετε την ηρεμία τού να δίνετε τόπο στην ορ­γή, καθώς και τη χαρά να αφήνετε τους άλλους να έχουν δίκιο.

Θα παρατηρήσετε επίσης πως, ενώ εσείς κάνετε την πρώτη κί­νηση και αφήνετε τους άλλους να έχουν «δίκιο», εκείνοι θα γί­νουν λιγότερο αμυντικοί απέναντι σας και θα σας αντιμετωπί­ζουν με περισσότερη αγάπη. Μπορεί ακόμα και να ανταποδώ­σουν την κίνηση καλής θέλησης που κάνατε. Όμως, κι αν για κάποιο λόγο δεν το κάνουν, πάλι εντάξει θα είναι τα πράγμα­τα. Εσείς θα νιώθετε την εσωτερική ικανοποίηση πως κάνατε το καθήκον σας για να δημιουργηθεί ένας κόσμος με περισσό­τερη αγάπη και σίγουρα θα νιώθετε πιο ήρεμος.

Πηγή: από το βιβλίο του Richard Carlson "Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα".

Σχετικές αναρτήσεις:
- Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα - λίστα με όλες τις αναρτήσεις