Τι είναι οικονομική κρίση, πώς τη βλέπω, και τι προτείνω για να αντιμετωπιστεί». Αυτό το θέμα δόθηκε σε μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων, λίγο πριν το κλείσιμο των σχολείων.
Τα παιδιά, είτε με ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό, είτε με ένα περιγραφικό ή «τεχνικό» τρόπο κατέγραψαν τις σκέψεις τους, δίνοντας -άλλοτε με μια εντυπωσιακή αυστηρότητα, τόλμη και φαντασία και άλλοτε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο– θέσεις που προκαλούν τουλάχιστον το ενδιαφέρον.
Τα παιδιά, είτε με ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό, είτε με ένα περιγραφικό ή «τεχνικό» τρόπο κατέγραψαν τις σκέψεις τους, δίνοντας -άλλοτε με μια εντυπωσιακή αυστηρότητα, τόλμη και φαντασία και άλλοτε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο– θέσεις που προκαλούν τουλάχιστον το ενδιαφέρον.
Στην άσκηση αυτή έλαβαν μέρος, όσα παιδιά και γονείς το επιθυμούσαν. Ακολουθούν οι θέσεις-προτάσεις με το πιο δυνατό νόημα σε κάθε έκθεση, όλων των παιδιών που συμμετείχαν.
Εύα Τ. «Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια χώρα που είχε όλα τα καλά του κόσμου… Οι άνθρωποι ήταν γενναίοι, φιλόδοξοι και ευγενικοί…
Ήταν εργατικοί. Σιγά-σιγά όμως άρχισαν να κλέβουν, να μην δουλεύουν και έγιναν άπληστοι. Οι πολιτικοί με τα δικά τους “κόλπα” ανάγκαζαν τους πολίτες να τους ψηφίζουν…
Οι άλλες χώρες βλέποντας το χαμό που επικρατούσε άρχισαν να τους εκμεταλλεύονται γιατί τους ζήλευαν… Το χειρότερο όμως ήταν ότι μέσα τους ένιωθαν απαίσια εξαιτίας της αρρώστιας των πολιτικών για το χρήμα». Με αυτήν τη μικρή ιστορία, περιγράφω ακριβώς πως κατέληξε η Ελλάδα…
