Ο κορονοϊός μέσα από τα μάτια του μικρού Φάνη.
(δια χειρός θείου Πάνου)
Το σχολείο μας έκλεισε εξαιτίας του κορονοϊού. Όταν το μάθαμε εγώ και οι
φίλοι μου κάναμε τρελό πανηγύρι. Ο Κώστας είπε ότι μοιάζει σαν να ήρθαν οι
διακοπές του Πάσχα νωρίτερα.
Στην αρχή όλα ήταν καλά. Μαζευόμασταν η παλιοπαρέα
στην πλατεία και παίζαμε. Αργότερα όμως η τηλεόραση άρχισε να λέει κάθε μέρα
διάφορα νούμερα και ο μπαμπάς τα άκουγε ανήσυχος. Αυτά τα νούμερα τον έκαναν να
συζητήσει το θέμα με τη μαμά και να μου απαγορεύσουν να πηγαίνω στην πλατεία.
Όταν ρώτησα σχετικά με το θέμα τη μαμά απάντησε ότι το κάνουμε για να τους
προστατεύσουμε από τον κορονοϊό.
«Και τι είναι ο κορονοϊός;»
«Ένα ζουζούνι που άμα το κολλήσεις αρρωσταίνεις πάρα πολύ σοβαρά».
Τις επόμενες μέρες τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο παράξενα. Ο μπαμπάς έφερε
στο σπίτι κάτι που το λένε αντισηπτικό και μας υποχρέωσε να πλένουμε συχνά τα
χέρια μας με αυτό. Μας έδειξε μάλιστα στον υπολογιστή και κάποια βίντεο με
οδηγίες για το πλύσιμο. Ήταν πολύ σοβαρός. Είπε ότι θα πρέπει να μένουμε όσο
περισσότερο γίνεται στο σπίτι και να βγαίνουμε έξω μονάχα αν είναι ανάγκη.
Ακόμα και τα ψώνια να τα κάνουμε όλα μαζί κάθε τόσο και όχι λίγα-λίγα κάθε
μέρα.
Στην τηλεόραση άρχισαν να εμφανίζονται σοβαροί κύριοι και να λένε πάλι για
νούμερα και αριθμούς και η μαμά αναστενάζει όταν τα ακούει. Λένε ακόμη να
είμαστε ο ένας μακριά από τον άλλον ένα τουλάχιστον μέτρο και να μην κάνουμε
αγκαλιές και φιλιά και να βάζουμε αντισηπτικό και να πλένουμε συνεχώς τα χέρια
μας και όταν φτερνιζόμαστε να καλύπτουμε το στόμα μας με τον αγκώνα μας και
άλλα πολλά.
Δεν μπορώ να τα καταλάβω όλα αυτά. Τηλεφώνησα, λοιπόν, στον παππού για να
τον ρωτήσω. Ο παππούς πάντα μου εξηγεί τα πράγματα με υπομονή γι’ αυτό και τον
αγαπώ και τον εμπιστεύομαι.
«Ο κορονοϊός» μου είπε «είναι σαν ένας βαρύς χειμώνας που κάνουμε υπομονή
και περιμένουμε να περάσει. Μόνο που τώρα θέλει λίγο παραπάνω προσοχή».
«Δηλαδή, τι πρέπει να κάνουμε παππού;»
«Να γίνουμε περισσότερο σοβαροί και υπεύθυνοι. Καταρχάς ακούμε μονάχα όσα
λένε οι ειδικοί και όχι τον καθένα ο οποίος λέει ότι να ναι. Ξέρεις εμείς οι
μεγάλοι πολλές φορές γινόμαστε πιο μικροί και από σας τα παιδιά και μας αρέσει
να παίζουμε τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς και γενικά να παριστάνουμε
τους ειδικούς και τους σπουδαίους».
«Αλήθεια παππού;»
«Ναι παλικάρι μου. Επίσης δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε τους άλλους. Αν
πάμε στο φαρμακείο και πάρουμε εμείς όλο το αντισηπτικό που έχει τότε δεν θα
μείνει για να πάρει ο γείτονάς μας. Και αν κολλήσει αυτός θα κολλήσουμε κάποια
στιγμή και εμείς».
«Έχεις δίκιο παππού».
«Το δίκιο αγόρι μου δεν ωφελεί στην προκείμενη περίπτωση. Εκείνο που ωφελεί
είναι να γίνουμε υπεύθυνοι. Να μάθουμε ότι ο καθένας μας έχει ένα κομμάτι από
την ευθύνη και αυτό λέγεται ατομική ευθύνη».
«Δηλαδή παππού;»
«Αν θέλουμε να νικήσουμε τον κορονοϊό δεν φτάνει να περιμένουμε από τους
άλλους να κάνουν κάτι. Πρέπει να αναλάβει ο καθένας από μας την ευθύνη να κάνει
κάτι». Ο παππούς πήρε μία βαθιά ανάσα προτού συνεχίσει. «ΕΓΩ θα πρέπει να
πειθαρχήσω και να μείνω στο σπίτι όσο περισσότερο μπορώ ανεξάρτητα από το τι θα
κάνεις εσύ. ΕΓΩ θα πρέπει να κρατήσω την απόσταση του ενός μέτρου μεταξύ μας. Και
αν εσύ δεν την κρατάς θα πρέπει να σου χαμογελάσω και ευγενικά να σου δείξω ότι
θα πρέπει να την κρατήσεις. ΕΓΩ θα πρέπει να βρω τρόπο να διασκεδάσω τις ώρες
που είμαι στο σπίτι και να δώσω και σε σένα κουράγιο. ΕΓΩ θα πρέπει να βάλω το
μυαλό μου να σκεφτεί και να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή
που είναι για όλους μας πρωτόγνωρη. Μα το πιο σπουδαίο από όλα: ΕΓΩ είμαι πού
πρέπει να βάλω το ΕΜΕΙΣ πάνω από το «εγώ» και να δώσω προτεραιότητα στο
συμφέρον όλων μας και όχι το δικό μου».
Ένιωσα τη φωνή του παππού να τρέμει λίγο. Ένιωσα ακόμη τα λόγια του να μου
ζεσταίνουν την καρδιά και να με γεμίζουν με μία παράξενη δύναμη.
«Παππού σε αγαπώ!» φώναξα. «Κάθε μέρα θα σου τηλεφωνώ και θα σου λέω τι
καινούργιο σκέφτηκα για να νικήσουμε όλοι μαζί τον κορονοϊό».
«Μπράβο! Λοιπόν τώρα νομίζω ότι υπάρχει σπουδαία ελπίδα απάντησε. Να δώσεις
πολλά φιλιά στον μπαμπά, στη μαμά και στην αδελφή σου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου