Reblogged from: http://akrasakis.blogspot.gr
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη, όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Σιγά, σιγά όμως έμαθε να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό, από το να καρφώνει τις πρόκες.
«Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό, αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από φυσικό τραύμα. Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν, όποτε έχεις ανάγκη. Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους. Δείξε στους φίλους σου πόσο τους αγαπάς και προσπάθησε να μην λες λόγια και να μην κάνεις πράξεις που πληγώνουν».
Ας εφαρμόσουμε το δίδαγμα της όμορφης αυτής ιστορίας στην καθημερινή μας ζωή και ας σταματήσουμε να πληγώνουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν και μας στηρίζουν!
Ναι λοιπόν, οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε!
Οι λέξεις είναι για να αγαπάμε, να τραγουδάμε, να περιγράφουμε, να επικοινωνούμε, να εκφράζουμε, να ..., να ..., να ...
Πάντως όχι για να πληγώνουμε!
Δείτε το video που ακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου