Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα - 31η, 32η και 33η συμβουλή

31. Παρακολουθήστε τις διαθέσεις σας και μην επιτρέπετε στις άσχημες να σας ξεγελάσουν

Οι διαθέσεις σας μπορεί να είναι εξαιρετικά απα­τηλές. Μπορούν, και πιθανότατα το κάνουν, να σας ξεγελά­σουν και να σας πείσουν πως η ζωή σας είναι πολύ πιο άσχημη απ' ό,τι είναι πράγματι. Όταν έχετε τα κέφια σας, η ζωή μοιά­ζει υπέροχη. Την αντιμετωπίζετε με καθαρό μυαλό, κοινή λο­γική και σοφία. Όταν η διάθεση μας είναι καλή, οι δυσκολίες δεν είναι ανυπόφορες και τα προβλήματα είναι λιγότερο φο­βερά και λύνονται πιο εύκολα. Ακόμα και οι σχέσεις μας μοιά­ζουν να λειτουργούν από μόνες τους και η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας είναι εύκολη. Αν μάλιστα κάποιος σας κρι­τικάρει, παίρνετε το όλο θέμα πιο ανάλαφρα απ' ό,τι άλλες φο­ρές.

Αντίθετα, όταν έχετε τις μαύρες σας, η ζωή μοιάζει αφόρη­τα σοβαρή και δύσκολη. Δεν μπορείτε να δείτε τις καταστά­σεις με καθαρό μυαλό. Παίρνετε όλα τα πράγματα προσωπικά και συχνά παρεξηγείτε τους γύρω σας, θεωρώντας πως οι ενέργειες τους έχουν κακόβουλα κίνητρα.

Κι εδώ είναι το θέμα: οι άνθρωποι δε συνειδητοποιούν πως οι διαθέσεις τους υπόκεινται συνεχώς σε αλλαγές. Αντίθετα, πιστεύουν πως η ζωή τους άλλαξε προς το χειρότερο από την προηγούμενη μέρα ή ακόμα και από την προηγούμενη ώρα. Έτσι, κάποιος που το πρωί έχει τα κέφια του μπορεί να του αρέσει η γυναίκα του, η δουλειά και το αυτοκίνητο του. Πιθα­νότατα είναι αισιόδοξος για το μέλλον του και ευγνώμων για το παρελθόν του. Αργά το απόγευμα, όμως, εάν στο μεταξύ η διάθεση του έχει χαλάσει, υποστηρίζει πως μισεί τη δουλειά του, πως βλέπει τη γυναίκα του σαν βάσανο, πως το αμάξι του είναι σαράβαλο και πως η καριέρα του δεν οδηγεί πουθενά. Αν μάλιστα τον ρωτήσετε για τα παιδικά του χρόνια, το πιθα­νότερο είναι να σας πει πως ήταν εξαιρετικά δύσκολα και να ρίξει το φταίξιμο στους γονείς του για την άσχημη θέση στην οποία βρίσκεται τώρα.

Τέτοιες γρήγορες και δραστικές αλλαγές στις διαθέσεις μπορεί να σας φαίνονται ανόητες, ακόμα και αστείες - όμως όλοι είμαστε κάπως έτσι. Όταν έχουμε τις μαύρες μας, χάνου­με την προοπτική διάσταση των πραγμάτων και όλα μοιάζουν να έχουν χαρακτήρα επείγοντος. Ξεχνάμε τελείως πως όταν εί­χαμε τις καλές μας, όλα έμοιαζαν πολύ καλύτερα. Κάθε φορά αντιμετωπίζουμε την ίδια πραγματικότητα - το ποιον έχουμε παντρευτεί, πού δουλεύουμε, τι αμάξι οδηγούμε, τις προοπτι­κές μας, τα παιδικά μας χρόνια - τελείως διαφορετικά και ανάλογα με τη διάθεση μας! Όταν έχουμε ακεφιές, αντί να κα­τηγορήσουμε τη διάθεση μας, όπως θα ήταν το σωστό, έχουμε την τάση να πιστεύουμε πως όλη η ζωή μας είναι χάλια. Είναι λες και πιστεύουμε ότι μέσα στις τελευταίες δυο ώρες όλη μας η ζωή έγινε συντρίμμια!

Η αλήθεια είναι πως η ζωή σχεδόν ποτέ δεν έχει τέτοια χά­λια, όσα μας φαίνεται ότι έχει όταν εμείς είμαστε σε άσχημη διάθεση. Αντί λοιπόν να μείνετε κολλημένοι στην ακεφιά σας, σίγουροι πως βλέπετε τη ζωή με ρεαλιστικό μάτι, μπορείτε να μάθετε να αμφισβητείτε την αρνητική κρίση σας. Πείτε στον εαυτό σας: «Μα φυσικά νιώθω αμυντικά (ή θυμό ή απογοήτευ­ση ή άγχος ή στενοχώρια). Έχω κακή διάθεση. Όταν είμαι έτσι, νιώθω πάντοτε αρνητικά συναισθήματα». Όταν είστε στις μαύρες σας, μάθετε να τις αντιμετωπίζετε μ' αυτόν τον απλό τρόπο: σαν μιαν αναπόφευκτη ανθρώπινη κατάσταση που με το χρόνο θα περάσει, αν βέβαια την αφήσετε στην ησυ­χία της. Όταν είστε έτσι, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αναλύσετε τη ζωή σας. Αυτό θα ισοδυναμούσε με συναισθημα­τική αυτοκτονία. Αν έχετε κάποιο πραγματικό πρόβλημα, θα είναι ακόμα εκεί όταν θα σας περάσει η κακοκεφιά και καλυ­τερέψει η διάθεση σας. Το κόλπο είναι να είμαστε ευγνώμονες όταν έχουμε καλή διάθεση και γεμάτη ευγενική ανοχή όταν εί­μαστε στις κακές μας - να μην τις παίρνουμε δηλαδή και πολύ στα σοβαρά. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα έχετε τις μαύ­ρες σας πείτε στον εαυτό σας: «Θα περάσει κι αυτό». Και πράγματι θα περάσει.

32. Η ζωή είναι ένα διαγώνισμα. Τίποτα παραπάνω.

Μια από τις πιο αγαπημένες μου αφίσες λέει: «Η ζωή είναι ένα διαγώνισμα. Τίποτα παραπάνω. Αν αυτή εδώ ήταν η πραγματική ζωή, θα σας είχαν δώσει οδηγίες που να πάτε και τι να κάνετε». Κάθε φορά που σκέφτομαι αυτή τη χιουμοριστική, γεμάτη σοφία ρήση, θυμάμαι να μην παίρνω τη ζωή μου και πολύ στα σοβαρά.

Όταν αποδεχτείτε τη ζωή και τις αναρίθμητες προκλήσεις της σαν ένα διαγώνισμα ή σαν μια σειρά διαγωνισμάτων, αρχί­ζετε να βλέπετε κάθε θέμα που αντιμετωπίζετε σαν μια ευκαι­ρία ανάπτυξης και μάθησης. Όποτε βομβαρδίζεστε από προ­βλήματα, ευθύνες, ακόμα και από ανυπέρβλητα εμπόδια, και αντιμετωπίζετε τη ζωή σας σαν διαγώνισμα, θα έχετε πάντοτε μια ευκαιρία να επιτύχετε, με την έννοια να υπερβείτε αυτό που σας προκαλεί. Αν, από την άλλη πλευρά, αντιμετωπίζετε κάθε θέμα που προκύπτει σαν μια κρίσιμη μάχη, από την οποία πρέπει να βγείτε νικητές για να επιβιώσετε, τότε ξεκινά­τε ένα μάλλον ταραγμένο ταξίδι. Η μοναδική εποχή που έχετε κάποιες πιθανότητες για να είστε ευτυχισμένοι είναι όταν τα πάντα λειτουργούν στην εντέλεια. Και όλοι ξέρουμε πόσο σπά­νια συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Κάνοντας ένα πείραμα, δείτε αν μπορείτε να χρησιμοποιή­σετε αυτή τη στρατηγική σε κάτι που είστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσετε. Ίσως έχετε ένα δύσκολο παιδί στην εφηβεία ή ένα απαιτητικό αφεντικό. Δείτε αν μπορείτε να επαναπροσ­διορίσετε ένα θέμα που θεωρείτε «πρόβλημα» και να το αντι­μετωπίσετε σαν διαγώνισμα. Αντί να βασανίζεστε με αυτό, ψάξτε μήπως σας δίνει την ευκαιρία να μάθετε κάτι. Ρωτήστε τον εαυτό σας: «Γιατί προέκυψε αυτό το θέμα στη ζωή μου; Τι μπορεί να σημαίνει και τι μπορεί να προκύψει από αυτό; Μπο­ρώ ίσως να το δω κάτω από μιαν άλλη οπτική γωνία; Μπορώ να το δω σαν κάποιου είδους διαγώνισμα;».

Αν δώσετε σ' αυτή τη στρατηγική μια ευκαιρία, ίσως σας καταπλήξουν οι διαφορετικές αντιδράσεις σας. Εγώ, για πα­ράδειγμα, συνήθιζα να βασανίζομαι σχετικά με την έλλειψη χρόνου που αντιμετώπιζα. Έτρεχα πάνω-κάτω προσπαθώντας να τα προλάβω όλα. Και για τη δυστυχία μου κατηγορούσα το πρόγραμμα μου, την οικογένεια μου, τις συνθήκες και ό,τι άλ­λο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ξαφνικά, όμως, μου ήρθε μια έμπνευση. Αν ήθελα να είμαι ευτυχισμένος, δεν ήταν απαραί­τητο να έχω για στόχο το να οργανώσω τόσο τέλεια τη ζωή μου, που να μου περισσεύει περισσότερος χρόνος, αλλά να φτάσω σ' εκείνο το σημείο που να νιώθω εντάξει όταν δεν έκα­να όλα όσα έπρεπε. Με άλλα λόγια, να αντιμετωπίσω το πρό­βλημα μου σαν ένα διαγώνισμα. Μόλις το είδα από αυτή τη σκοπιά, με βοήθησε αμέσως να αντιμετωπίσω μιαν από τις με­γαλύτερες προσωπικές μου αγωνίες. Ακόμα και τώρα αγχώνο­μαι πού και πού για την υποτιθέμενη έλλειψη χρόνου, αλλά πο­λύ λιγότερο απ' ό,τι παλαιότερα. Είναι πλέον πιο εύκολο για μένα να αποδέχομαι τα πράγματα όπως στ' αλήθεια είναι.

33. Έπαινος και ψόγος είναι ο ίδιος λόγος

 Ένα από τα αναπόφευκτα μαθήματα της ζωής είναι πως όλοι κάποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αποδοκιμασία των άλλων. Η παραπάνω φράση είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας το παλιό κλισέ πως ποτέ δε θα μπορέσετε να τους ευχαριστήσετε όλους ταυτόχρονα. Ακόμα και σε μια συντριπτική εκλογική νίκη στην οποία ο υπο­ψήφιος συγκέντρωσε το 55% των ψήφων, υπάρχει ένα 45% του πληθυσμού που θα προτιμούσε να είχε νικήσει κάποιος άλ­λος. Ό,τι πρέπει δηλαδή για να νιώθει κάποιος ταπεινός, έτσι δεν είναι;

Ο δικός μας βαθμός επιδοκιμασίας από την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους μας είναι μάλλον απίθανο να είναι υψηλότερος. Η αλήθεια πάντως είναι πως ο καθένας μας έχει ένα σύνολο ιδεών με τις οποίες αξιολογεί τη ζωή, και αυτές οι ιδέες συνήθως δεν ταιριάζουν με αυτές των άλλων αν­θρώπων. Για κάποιο λόγο, όμως, οι περισσότεροι από μας αντιπαλεύουν αυτό το αναπόφευκτο γεγονός. Θυμώνουμε, πληγωνόμαστε ή απογοητευόμαστε όταν οι άλλοι απορρίπτουν τις ιδέες μας, μας λένε όχι, ή αντιμετωπίζουμε κάποια άλλη μορφή αποδοκιμασίας.

Όσο πιο σύντομα αποδεχτούμε αυτή τη μοιραία πραγματι­κότητα, πως δεν είναι δυνατόν να κερδίζουμε την έγκριση όλων όσων γνωρίζουμε, τόσο πιο εύκολη θα γίνει η ζωή μας. Όταν, αντί να προσπαθείτε να το αποφύγετε, αποδεχτείτε πως και σ' εσάς αναλογεί κάποιο μερίδιο αποδοκιμασίας, τότε θα αναπτύξετε μια θεώρηση των πραγμάτων που θα σας προσφέ­ρει μεγάλη βοήθεια στο ταξίδι της ζωής. Αντί να νιώθετε πως σας απορρίπτουν όταν σας αποδοκιμάζουν, μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας: «Να τα μας πάλι. Εντάξει λοιπόν». Και μετά μπορεί να μάθετε να δέχεστε με ευχάριστη έκπληξη την επιδο­κιμασία που προσδοκούσατε.

Εγώ παρατήρησα πως υπάρχουν αρκετές μέρες που αντιμε­τωπίζω ταυτόχρονα τον έπαινο και τον ψόγο. Κάποιος με προσλαμβάνει να δώσω μια διάλεξη και κάποιος άλλος όχι. Το ένα τηλεφώνημα μου φέρνει καλά νέα και το άλλο ένα καινού­ριο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσω. Το ένα παιδί μου είναι ευχαριστημένο με τη συμπεριφορά μου και το άλλο με πολεμάει συνεχώς. Κάποιος λέει πόσο ωραίος τύπος είμαι και ένας άλλος πιστεύει πως είμαι εγωιστής επειδή δεν του αντα­πέδωσα το τηλεφώνημα του. Όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα, τα καλά και τα κακά, η επιδοκιμασία και η αποδοκιμασία εί­ναι μέρος της ζωής του καθενός μας. Εγώ πρώτος, βέβαια, θα παραδεχτώ πως πάντοτε προτιμώ την επιδοκιμασία, γιατί σε κάνει να νιώθεις καλύτερα και είναι πιο εύκολο να τη χειρι­στείς. Όμως όσο πιο ικανοποιημένος νιώθω από τη ζωή μου, τόσο λιγότερο η αίσθηση της εσωτερικής μου ευτυχίας εξαρτά­ται απ' αυτή.

Πηγή: από το βιβλίο του Richard Carlson "Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα".

Σχετικές αναρτήσεις:

- Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα - λίστα με όλες τις αναρτήσεις