Οι τρεις Μάγοι. Ξέρατε ότι ...

Ήξερες ότι οι τρεις Μάγοι προσέφεραν στο Χριστό χρυσό για να δείξουν ότι ήταν βασιλιάς, λίβανο για να δείξουν ότι ήταν Θεός και σμύρνα για να δείξουν ότι θα θυσιαστεί για τη σωτηρία των ανθρώπων;
[Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να διαβάσετε τη συνέχεια.]

Η ιστορία ενός μολυβιού ...

Ένα παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι
πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα:
Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι

“Ο καλύτερος δάσκαλος που είχα ποτέ…”

   “Ο κ. Whitson δίδασκε φυσική στην έκτη τάξη του δημοτικού. 
   Την πρώτη ημέρα που είχαμε μάθημα μαζί του, μας έκανε μια ομιλία για ένα πλάσμα που ονομάζεται «γατολέων», ένα νυχτόβιο ζώο που εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων. 
   Καθώς μιλούσε, μας έδωσε να κοιτάμε ένα κρανίο. Εμείς κρατήσαμε σημειώσεις των πραγμάτων που μας έλεγε, γιατί αργότερα θα μας έβαζε τεστ. 
   Όταν πήρα πίσω την κόλλα μου, σοκαρίστηκα! Υπήρχε ένα μεγάλο κόκκινο Χ πάνω σε κάθε μία από τις απαντήσεις μου. Είχα αποτύχει! Έπρεπε να υπάρχει κάποιο λάθος! Είχα γράψει ακριβώς ό,τι είχε πει ο κ. Whitson! 
   Τότε συνειδητοποίησα ότι όλοι στην τάξη είχαν αποτύχει. Τι είχε συμβεί; 

Regina Brett, Αποφθέγματα ζωής.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, την Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.
"Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Ήταν το πιο πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ".

 1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
 2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
 3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
 4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.

Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

 Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για την σχέση μεταξύ... επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο.... Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο...... Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;

Η Δασκάλα

Reblogged from: http://emmkopanakis.blogspot.gr/

Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα Δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.

Το ραγισμένο δοχείο

Reblogged from: http://lllazaros.blogspot.gr
Μια γριά γυναίκα, Κινέζα, κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της.
Το ένα δοχείο ήταν άψογο και  μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε.
Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο.
Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί.
Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.
-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

Το παιδί και το κουτάβι

Πηγή άρθρου: http://antikleidi.wordpress.com

 Ένας ιδιοκτήτης pet-shop στην Αυστρία, είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημα του, που έγραφε:   “Διατίθενται κουτάβια”.
Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:
   “Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι”;
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 δολάρια.
Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε:
   “Δυστυχώς έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια”;
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.
Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.

Οι Δύο Λύκοι

Ένα βράδυ ένας γέρος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. 
Είπε: “Γιε μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δύο "λύκων" που υπάρχουν μέσα σε όλους μας”. Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.’
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: 
“Ποιος λύκος νικάει;” 
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά:
“Αυτός που ταΐζεις”.

Το παράθυρο του νοσοκομείου. Πολύ συγκινητικό.

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσενα φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει κι αυτός έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές.

Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η αγάπη του για την ζωή μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ... ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΚΕΙΝΟ.

Είχα ολοκληρώσει ένα έντονο και απαιτητικό  μάθημα στην Άλγεβρα της Α' Λυκείου, στο ένα από τα τρία τμήματα που διδάσκω, λίγα μόλις λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι, και παρατηρούσα τα σκεπτικά και κουρασμένα πρόσωπα των μαθητών.

Τα του Λογισμού Πιθανοτήτων με την πληθώρα των συμβόλων και την αλγεβροποίηση των πιθανοκρατικών προβλημάτων είναι κάτι που πρέπει, σύμφωνα με τις οδηγίες διδασκαλίας, να διδαχτεί στους δεκαπεντάχρονους μαθητές σε έξι μόνο ώρες!

Τα παιδιά, τα περισσότερα τουλάχιστον από αυτά στα οποία έχω την χαρά να διδάσκω, προσπαθούν φιλότιμα να κατανοήσουν τι σημαίνει αυτό: P(AUB) και τι σημαίνει εκείνο: P(A-B). Κι εγώ από την πλευρά μου, χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατές παραστάσεις, αναπαραστάσεις, εννοιολογικές  και  μεταγνωστικές προσεγγίσεις, προσπαθώ να τα εξηγήσω ολιστικά και να μην περιοριστώ στην παρουσίαση μιας ξερής, φροντιστηριακής, μεθοδολογίας.

"Το νόημα της ζωής" από έναν καθηγητή φιλοσοφίας.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Οι άνθρωποι που μας αγαπούν... μας θέλουν κοντά τους.

ΓΙΟΣ : "Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;"

ΠΑΤΕΡΑΣ : "Ναι βεβαίως, τι είναι;"

ΓΙΟΣ : " Μπαμπά, πόσα παίρνεις στη μια μέρα ; "

ΠΑΤΕΡΑΣ : "Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;" ρώτησε θυμωμένα.

ΓΙΟΣ : "Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στην μια μέρα;"

ΠΑΤΕΡΑΣ : "Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 50 ευρώ τη μέρα".

ΓΙΟΣ : "Ωχ "..., απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω καί συνέχισε... "Μπαμπά σε παρακαλώ μπορείς να μου δανείσεις 25 ευρώ";

Ο πατέρας εξαγριωμένος του απάντησε: