Μαμά πες μου αλήθεια.....είμαστε φτωχοί;

Κάθε πρόλογος για την οικονομική κρίση είναι περιττός. Ο λόγος για το πώς την διαχειριζόμαστε σε σχέση με τα παιδιά μας. Τα περισσότερα παιδιά , είτε πρόκειται για ‘πρωτάκια’ είτε για εφήβους, έχουν αντιληφθεί αλλαγές στην καθημερινή τους ζωή... οι γονείς φέρνουν πιο έντονες αντιρρήσεις στις αγορές, τα ιδιαίτερα μαθήματα κόβονται, τα πάρτυ αποφεύγονται, αλλάζουν σχολείο, μπορεί και γειτονιά...
Η ενστικτώδης αντίδραση των περισσότερων γονέων είναι να παραστήσουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Κι ας έχουν παρακολουθήσει τα παιδιά μας τις απελπισμένες μας συζητήσεις. Κι ας μας ‘βγαίνει’ η αγωνία μας σε νεύρα και εκρήξεις. Κι ας αυξάνονται τα ποσοστά γονεϊκής κατάθλιψης.

Οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι προστατεύουμε τα παιδιά μας αφήνοντάς τα έξω από τα δυσάρεστα της ζωής. Δεν μιλάμε για τις αρρώστιες μας, δεν τα παίρνουμε σε κηδείες, δεν μιλάμε για το διαζύγιο, μοιάζουμε να αποκηρύσσουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Τα προστατεύουμε έτσι ή τελικά φτιάχνουμε ανθρώπους άοπλους μπροστά στις δυσκολίες, ανθρώπους που πανικοβάλλονται υπό πίεση και καταφεύγουν στα πάσης φύσεως αγχολυτικά (ουσίες, φάρμακα, αλλά και ποτό, τσιγάρο, φαγητό) για να ξορκίσουν τα αρνητικά συναισθήματα;
Ας έχουμε υπ’ όψη μας ότι μέσα στην οικογένεια οι μεταξύ μας σχέσεις είναι ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη των παιδιών μας. Και το κλειδί για γόνιμες και εγκάρδιες σχέσεις είναι η καλή επικοινωνία. Καλή και ειλικρινής όμως δεν σημαίνει αστόχαστη. Ας δούμε κάποιες ιδέες πάνω στο θέμα :

- Μην υποτιμάτε αλλά και μήν υπερτιμάτε τις ικανότητες των παιδιών. Ένας έφηβος είναι σε θέση να κατανοήσει ένα πρόβλημα σφαιρικά και αφηρημένα, ενώ ένα παιδί δημοτικού ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα και χειροπιαστά παραδειγματάκια.
- Μοιραστείτε τα συναισθήματά σας και ρωτείστε τα για τα δικά τους. Μην τα ακυρώνετε αλλά και μην τα τραγικοποιείτε!
- Για να ‘μπουν στο νόημα’ ένας καλός τρόπος είναι να παραστήσετε ότι αυτά είναι οι ‘αρχηγοί’ στην οικογένεια και πρέπει να διαχειριστούν χρήματα και δραστηριότητες. Θα διαπιστώσετε πως συχνά τα παιδιά είναι πιο αυστηρά από τους μεγάλους!
- Επιστρατεύστε το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό σας και διδάξτε στα παιδιά την αισιοδοξία και την ευελιξία. Είναι σπουδαίο εφόδιο να ξέρει κανείς να βλέπει τις προκλήσεις ως ευκαιρίες και όχι ως τραγωδίες!
- Φανείτε πρακτικοί. Δείξτε τους τον λογαριασμό της τράπεζας και εξηγήστε τους, σε τι μας χρησιμεύουν  τα χρήματα.
- Μιλήστε τους για ότι δίνει νόημα στην ζωή, πέρα από τα υλικά αγαθά. Δώστε προσωπικά παραδείγματα για την χαρά της φιλίας, την ευτυχία να είσαι γονιός, την αγάπη, την ικανοποίηση της δημιουργίας...
- Προσπαθήστε να τηρείτε ένα πρόγραμμα κάθε μέρα όσον αφορά την διατροφή, την άσκηση και τον ύπνο των παιδιών. Η αίσθηση ανοργανωσιάς και χάους μεγεθύνει τα προβλήματα...
- Ακούστε τα παιδιά σας! Μην υποθέτετε πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο όπως κι εσείς! Παράλληλα αναζητείστε ‘σημάδια’ που μαρτυρούν ανάγκη για επικοινωνία και καθησύχαση- ξεσπάσματα, αϋπνίες, εφιάλτες,  απόσυρση, πονοκέφαλοι, ανορεξία κ.λ.π-.
- Δείξτε υπομονή και κάντε τον διάλογο μια καθημερινή δραστηριότητα. Άλλωστε, αυτά που επιχειρείτε να εξηγήσετε είναι δύσκολα ακόμα και για τους μεγάλους!!

Το εγχείρημα να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της στην ζωή μας και στην ζωή τους θα είναι δύσκολο. Για να τα βοηθήσουμε όμως πρέπει πρώτα να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας! Το πρώτο βήμα είναι να δεχτούμε εμείς το άγχος και τον φόβο μας ως οικουμενικά συναισθήματα , απολύτως φυσιολογικά υπο συνθήκες αβεβαιότητας. Φυσιολογικά μεν τιθασεύσιμα δε! Ας γίνουμε λοιπόν εμείς πρώτοι μοντέλα για τα παιδιά μας ελέγχοντας το άγχος μας και αποφεύγοντας την καταστροφολογία και τον πανικό! Δείχνοντας εμπιστοσύνη στα μέλη της οικογένειάς μας (ΚΑΙ στα παιδιά!). Επιτρέποντας τελικά στην οικογένεια μας να συσπειρωθεί μπροστα στην πρόκληση και όχι να διαλυθεί!!

Πηγή: www.gr8media.gr