Reblogged from : http://www.schoolofthefuture.grΔεν χρειάζεται, πλέον, να απομνημονεύουμε, αλλά χρειαζόμαστε, ακόμα, δασκάλους να καθοδηγούν τους μαθητές προς τον ορθό τρόπο επίλυσης προβλημάτων.
Το ερώτημα, το οποίο πρέπει να μας απασχολεί είναι το τι πρέπει να αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης.
Τα σχολεία δαπανούν το 40% του σχολικού έτους για την προετοιμασία των εξετάσεων, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η πρόοδος όλων των μαθητών, καθώς το μέλλον και η χρηματοδότησή των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων εξαρτάται από την καλή ακαδημαϊκή επίδοση αυτών.
Τα σχολεία δαπανούν το 40% του σχολικού έτους για την προετοιμασία των εξετάσεων, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η πρόοδος όλων των μαθητών, καθώς το μέλλον και η χρηματοδότησή των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων εξαρτάται από την καλή ακαδημαϊκή επίδοση αυτών.
Οι τυποποιημένες εξετάσεις αποτελούν, σαφώς, ένα καίριο εργαλείο για τη διατήρηση υψηλών προσδοκιών για όλα τα παιδιά. Οι μεγαλύτεροι εκπαιδευτικοί θέλουν σημεία αναφοράς για τη μέτρηση της προόδου. Σημαντικό, ωστόσο παραμένει αυτό το οποίο τίθεται ως στοιχείο προς αξιολόγηση.
Παραδοσιακά, τα σχολεία αποτέλεσαν θεματοφύλακες της γνώσης και η απομνημόνευση παράγοντα – κλειδί για την επιτυχία.
Επομένως, αξιολογούσαμε την ικανότητα των μαθητών να αναπαράγουν δεδομένα και τύπους.
Όχι πια. Όπως αναφέρει ο Seth Godin:
«Εάν υπάρχουν πληροφορίες που μπορούν να καταγραφούν, η ευρεία ψηφιακή πρόσβαση εγγυάται ότι όλοι μπορούμε να είμαστε συμμέτοχη στη γνώση.
Επομένως, αξιολογούσαμε την ικανότητα των μαθητών να αναπαράγουν δεδομένα και τύπους.
Όχι πια. Όπως αναφέρει ο Seth Godin:
«Εάν υπάρχουν πληροφορίες που μπορούν να καταγραφούν, η ευρεία ψηφιακή πρόσβαση εγγυάται ότι όλοι μπορούμε να είμαστε συμμέτοχη στη γνώση.
Σύμφωνα με μια τέτοια προσέγγιση, πολλοί δράττονται της ευκαιρίας να «εκδημοκρατίσουν» την εκπαίδευση, καθώς, τώρα, ο καθένας μπορεί να διαθέτει μια πλατφόρμα διδασκαλίας και να έχει πρόσβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία από οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Εγχειρήματα όπως τα , Udacity, ShowMe, LearnZillion, και Skillshare αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών εφαρμογών, ενώ περιορίζουν τα εμπόδια για την απόκτηση γνώσεων.
Ωστόσο, υπάρχει μια εγγενής προκατάληψη όσον αφορά στην υπόσχεση των νέων αυτών προσπαθειών, που ευνοούν ιδιαίτερα την αυτοδιαχειριζόμενη μάθηση. Και από μόνη της, μια τέτοιου είδους μαθησιακή διαδικασία, δεν θα οδηγήσει στην επανάσταση που επιδιώκουμε. Έχουμε, επίσης, την ευθύνη να καλλιεργήσουμε τη δυναμική του κάθε μαθητή, καθώς ο κόσμος χρειάζεται πραγματικούς ηγέτες. Οι εκπαιδευτικοί είναι απόλυτα ικανοί να αναλάβουν μια τέτοια πρόκληση.
Ο πρωταρχικός σκοπός της διδασκαλίας δεν πρέπει να είναι, πια, η απλή παράδοση της μαθησιακής ύλης. Ο εκπαιδευτικός οφείλει να πλάθει απόφοιτους ικανούς να πειραματίζονται, να δημιουργούν και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
Η Sarah Beth Greenberg, διευύντρια σχολείου στη Νέα Ορλεάνη, ορίζει αυτή τη διαδικασία ως την ισορροπία ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη κατά τη διδακτική πρακτική. Η τέχνη είναι η σχέση που χτίζεις με τα παιδιά, ενώ η επιστήμη αποτελεί τη στοχευμένη αξιολόγηση, η οποία και παρουσιάζει απτές αποδείξεις όσον αφορά στην πρόοδο των μαθητών.
Ο Dan Meyer, με τη σειρά του, έχει δίκιο όταν αναφέρει ότι η διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών αποτελεί κυρίαρχο στόχο. Φανταστείτε έναν κόσμο όπου το βιβλίο μαθηματικών αντικαθίσταται με ανοιχτά ερωτήματα, που προκαλούν τη σκέψη και προσφέρουν ευκαιρίες για αμφισβήτηση. Σε αυτές τις τάξεις, οι μαθητές θα μάθουν πώς να σκέφτονται, πώς πραγματικά να επιλύουν προβλήματα.
Τα σχολεία μας θα πρέπει να διαμορφώνουν τους μαθητές, έτσι ώστε να πειραματίζονται, να συνεργάζονται, να αναρωτιούνται και να αγκαλιάζουν την αποτυχία ως ευκαιρία μάθησης.
Τα σχολεία μας πρέπει να στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς που δεν είναι απλώς έτοιμοι να προωθήσουν τη δημιουργικότητα, την επιμονή, και την ενσυναίσθηση, αλλά είναι και υπεύθυνοι για να διασφαλίσουν την ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων.
Οι εκπαιδευτικοί, σήμερα, χρειάζονται καλύτερα εργαλεία για να παρακολουθήσουν τις διάφορες διαστάσεις της προόδου των μαθητών. Ταυτόχρονα, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και αναλυτικοί ως προς το να προσδιορίζουν τις ικανότητες αλλά και τις αδυναμίες τους, μετατρέποντας διαρκώς τα δεδομένα που λαμβάνουν από τις επιδόσεις στην τάξη σε σχέδιο δράσης.
Ωστόσο, υπάρχει μια εγγενής προκατάληψη όσον αφορά στην υπόσχεση των νέων αυτών προσπαθειών, που ευνοούν ιδιαίτερα την αυτοδιαχειριζόμενη μάθηση. Και από μόνη της, μια τέτοιου είδους μαθησιακή διαδικασία, δεν θα οδηγήσει στην επανάσταση που επιδιώκουμε. Έχουμε, επίσης, την ευθύνη να καλλιεργήσουμε τη δυναμική του κάθε μαθητή, καθώς ο κόσμος χρειάζεται πραγματικούς ηγέτες. Οι εκπαιδευτικοί είναι απόλυτα ικανοί να αναλάβουν μια τέτοια πρόκληση.
Ο πρωταρχικός σκοπός της διδασκαλίας δεν πρέπει να είναι, πια, η απλή παράδοση της μαθησιακής ύλης. Ο εκπαιδευτικός οφείλει να πλάθει απόφοιτους ικανούς να πειραματίζονται, να δημιουργούν και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
Η Sarah Beth Greenberg, διευύντρια σχολείου στη Νέα Ορλεάνη, ορίζει αυτή τη διαδικασία ως την ισορροπία ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη κατά τη διδακτική πρακτική. Η τέχνη είναι η σχέση που χτίζεις με τα παιδιά, ενώ η επιστήμη αποτελεί τη στοχευμένη αξιολόγηση, η οποία και παρουσιάζει απτές αποδείξεις όσον αφορά στην πρόοδο των μαθητών.
Ο Dan Meyer, με τη σειρά του, έχει δίκιο όταν αναφέρει ότι η διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών αποτελεί κυρίαρχο στόχο. Φανταστείτε έναν κόσμο όπου το βιβλίο μαθηματικών αντικαθίσταται με ανοιχτά ερωτήματα, που προκαλούν τη σκέψη και προσφέρουν ευκαιρίες για αμφισβήτηση. Σε αυτές τις τάξεις, οι μαθητές θα μάθουν πώς να σκέφτονται, πώς πραγματικά να επιλύουν προβλήματα.
Τα σχολεία μας θα πρέπει να διαμορφώνουν τους μαθητές, έτσι ώστε να πειραματίζονται, να συνεργάζονται, να αναρωτιούνται και να αγκαλιάζουν την αποτυχία ως ευκαιρία μάθησης.
Τα σχολεία μας πρέπει να στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς που δεν είναι απλώς έτοιμοι να προωθήσουν τη δημιουργικότητα, την επιμονή, και την ενσυναίσθηση, αλλά είναι και υπεύθυνοι για να διασφαλίσουν την ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων.
Οι εκπαιδευτικοί, σήμερα, χρειάζονται καλύτερα εργαλεία για να παρακολουθήσουν τις διάφορες διαστάσεις της προόδου των μαθητών. Ταυτόχρονα, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και αναλυτικοί ως προς το να προσδιορίζουν τις ικανότητες αλλά και τις αδυναμίες τους, μετατρέποντας διαρκώς τα δεδομένα που λαμβάνουν από τις επιδόσεις στην τάξη σε σχέδιο δράσης.
Υπάρχουν αρκετά τέτοια σχολεία , αλλά χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερα:
- Science Leadership Academy , Philadelphia, USA: Χρησιμοποιεί ένα μοντέλο μάθησης το οποίο δίνει έμφαση στις βασικές αξίες της έρευνας, της συνεργασίας, της παρουσίασης και του στοχασμού.
- Big Picture Learning Schools: Η διδασκαλία βασίζεται στη θεμελιώδη αρχή ότι δεν υπάρχει ένας μοναδικός κανόνας, τον οποίο όλοι οι μαθητές πρέπει να ακολουθούν.
- Οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι επιθυμούν να σχεδιάσουν λογισμικό που αλλάζει ζωές, μπορούν να απευθυνθούν στην Ακαδημία Τεχνολογίας Λογισμικού στη Νέα Υόρκη, όταν ανοίξει, φέτος τον Αύγουστο.
- Bricolage Academy, New Orleans, USA: Αποτελεί πρόταση δημιουργίας δημοτικού σχολείου. Η θεμελιακή αρχή του αναγνωρίζει ότι η τεχνολογία και η διαρκώς αυξανόμενη πολυμορφία θα συνεχίσει να επηρεάζει την κοινωνία μας με απρόβλεπτους τρόπους και ως εκ τούτου, ένα σχολείο πρέπει συνεχώς να προσαρμόζεται έτσι ώστε οι μαθητές είναι έτοιμοι για τον κόσμο που θα εισαχθούν ως ενήλικες.
Σε έναν κόσμο όπου ο τεράστιος όγκος και η προσβασιμότητα των πληροφοριών αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, αυτό το οποίο είναι αξιοσημείωτο είναι ότι για να δημιουργήσουμε, να πειραματιστούμε , και να αναλάβουμε πρωτοβουλία σε αυτόν τον νέο κόσμο, δεν απαιτούνται πάντα εργαλεία υψηλής τεχνολογίας. Ο εννιάχρονος Caine Monroy , για παράδειγμα, έδειξαν ότι το μόνο που χρειάζεται κανείς είναι λίγη εφευρετικότητα και ένα κουτί από χαρτόνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου